W dniu 16 lutego 2023 r. ogłoszona została opinia Rzecznika Generalnego TSUE w sprawie C-520/21, która odnosi się do zasadności dodatkowych roszczeń przysługujących zarówno kredytobiorcom, jak i bankom za korzystanie z kapitału (tj. wynagrodzenie, odszkodowanie, zwrot kosztów) w przypadku uznania przez sąd kredytu za nieważny.
Zdaniem Rzecznika Generalnego, w przypadku uznania przez sąd umowy kredytu „frankowego” za nieważną, ze względu na zawarte w niej niedozwolone postanowienia umowne, konsument ma możliwość dochodzenia względem banku dodatkowych roszczeń wykraczających poza zwrot świadczeń pieniężnych. Bankom natomiast takie uprawnienie nie przysługuje. Nadto, zgodnie ze stanowiskiem Rzecznika TSUE to do sądu krajowego należy ustalenie, w świetle prawa krajowego, czy konsumenci mają prawo dochodzić tego rodzaju roszczeń oraz jeżeli tak jest, rozstrzygnięcie o ich zasadności.
W związku z powyższym, konsumenci mogą więc potencjalnie domagać się od banków wynagrodzenia za korzystanie z ich pieniędzy. Banki natomiast takiego prawa nie posiadają, co oznacza, że nie mogą dochodzić względem konsumenta roszczeń wykraczających poza zwrot przekazanego kapitału kredytu i zapłatę odsetek ustawowych za opóźnienie od chwili wezwania do zapłaty.
Rzecznik Generalny słusznie podkreślił, że przedsiębiorca nie może czerpać korzyści gospodarczych z sytuacji powstałej na skutek własnego bezprawnego działania. Ponadto przyznanie bankom takiego prawa stałoby w sprzeczności z prewencyjnymi celami dyrektywy 93/13.
Opinia Rzecznika Generalnego w sposób znacząco korzystny wpływa na sytuację kredytobiorców a jednocześnie wyznacza kierunek, w jakim sądy polskie powinny orzekać w zakresie wzajemnych rozliczeń stron w przypadku uznania umowy kredytu za nieważną.
