Dobra passa frankowiczów nadal trwa – Sąd Najwyższy właśnie dzisiaj podjął uchwałę, która umożliwia im w razie stwierdzenia nieważności umowy frankowej rozliczenie się z bankiem według teorii dwóch kondykcji, niezależnie od tego, ile wynosi saldo kredytu.
Czym się różni teoria salda od teorii dwóch kondykcji?
O tym, czym się różni teoria salda od teorii dwóch kondykcji pisaliśmy już na naszym blogu. Warto jednak przypomnieć, iż w uproszczeniu teoria salda oznacza rozliczenie się w myśl zasady, że porównujemy, co bank wypłacił frankowiczowi, a co frankowicz wpłacił do banku i rozliczamy powstałą w ten sposób różnicę (z uwzględnieniem wartości nominalnej kwoty kredytu). Teoria dwóch kondykcji zakłada z kolei, że niezależnie od tego, ile bank wypłacił, frankowiczowi może domagać się całej kwoty, którą zapłacił na rzecz banku.
Do tej pory sądy różnie podchodziły do powyższych kwestii. Mimo że Sąd Najwyższy i większość przedstawicieli doktryny opowiadała się za stosowaniem teorii dwóch kondykcji, z uwagi na brak podstaw do stosowania w sprawach frankowych rozliczenia per saldo, sądy orzekały według własnych przekonań. Dla frankowiczów i ich pełnomocników rodziło to szereg wątpliwości, głównie w zakresie formułowania żądania pozwu. Szczególnie problematyczne były sytuacje, w których nie doszło jeszcze do spłaty nominalnej wartości kwoty kredytu, przykładowo bank wypłacił kwotę 100.000,00 zł, a frankowicz spłacił dotychczas ok. 90.000,00 zł.
Uchwała SN w sprawie III CZP 11/20
Nic dziwnego, że większość osób zainteresowanych sprawami frankowymi z niecierpliwością oczekiwała na uchwałę Sądu Najwyższego w tym przedmiocie. Pytanie zostało skierowane przez Sąd Okręgowy, który z jednej strony powziął wątpliwość, czy stosowanie teorii dwóch kondykcji jest zasadne z punktu widzenia zasad słuszności, a z drugiej zaś wskazywał, że teoria salda jest sprzeczna z celami zastosowania sankcji nieważności. Sąd Najwyższy w odpowiedzi wyjaśnił, iż frankowiczowi przysługuje roszczenie o zwrot wpłaconych środków pieniężnych jako świadczenia nienależnego (art. 410 § 1 k.c. w zw. z art. 405 k.c.) niezależnie od tego, czy i w jakim zakresie jest dłużnikiem banku z tytułu nienależnie otrzymanej kwoty kredytu.
Jeśli masz wątpliwości co do treści swojej umowy lub rozważasz pozwanie banku skontaktuj się z nami, aby dowiedzieć się, jakie masz opcje.
Niniejszy wpis ma charakter jedynie informacyjny i nie stanowi porady prawnej.
